Als de titel van dit bericht je vreemd voorkomt, dan heb je vast deel 1 gemist: Kijk, een dode tak. Daarin beschrijf ik mijn zoektocht naar de term voor dieren zien in levenloze objecten. Na lang tevergeefs zoeken, besloot ik het (in)animaginatie te noemen. Daar zit inbeelding in, dier, ziel geven, afijn, precies wat ik wilde uitdrukken.
Het tegenovergestelde
De afgelopen weken bleek er ook een antoniem nodig, want hoe noem je het tegenovergestelde? Zo wandelde ik met mijn familie door het bos en zag een meter of vijftig verderop een plastic zakje liggen. Zo’n witte die je krijgt op de markt, waar je tegenwoordig tien cent voor moet betalen. Dichterbij gekomen, bleek het een dode zilverreiger! Een kleine zilverreiger om precies te zijn; wist mijn vader te vertellen.
Handvat of hoofd?
Afgelopen zondag werd het nóg maller. Wandelend door het park, zag ik in de verte iets uit een afvalbak steken. Fluks sprak ik mezelf streng toe: ‘Nee, dat is geen dier, dat is een kapotte paraplu die iemand in de bak heeft gepropt.’ Terstond kwam het handvat verder uit de bak en kreeg een harig lijfje. De afvalbak was zojuist bevallen van een eekhoorn, op zoek naar voedsel.
Eureka
Tja, en hoe noem je dat verschijnsel dan? Voortbordurend op (in)animaginatie was de oplossing snel gevonden: reanimaginatie, oftewel: ‘(dieren)leven terugbrengen in dood veronderstelde objecten’. Het weldadige gevoel van tevredenheid dat die vondst teweegbracht, is me nog dagen bijgebleven. Zou daar ook een woord voor zijn?
