Laatst jeukten mijn handen al toen ik een bericht over een zilveruitjeskartel tegenkwam, dat net als twee paprikacoöperaties (!) beboet werd voor illegale samenwerking en prijsafspraken.
Van de week toonden de VN zich bezorgd over babyluikjes. Mijn fantasie slaat bij het lezen van dit soort woorden direct op hol. Bij een babyluikje zie ik een revolutionaire luier, die je niet helemaal hoeft af te doen om te kunnen zien of die al aan verschoning toe is. In de harde realiteit is het een waarlijk luikje, doorgaans bij een ziekenhuis, waarachter ongewenste ouders anoniem hun baby kunnen achterlaten.
Een zilveruitjeskartel blijf ik liever zien als een club van gezette mannen, in streepjespak, die in lederen fauteuils genieten van een dikke bolknak en op zijn tijd een blokje kaas met daarop een …
