Tjee, en dan is het alweer 2012! Tien jaar geleden werd de euro ingevoerd en wel op 1 januari 2002. Makkelijk te onthouden, want 01-01-2002 spreek je uit als één, één, twee, wat dan ook weer het alarmnummer is. Ik zelf zal die datum al helemaal niet snel vergeten, want het is ook de geboortedag van mijn dochter. Toch wist vorige week een marktkoopman ZEKER dat de euro op 1 januari 2001 is ingevoerd en daar wilde hij wel een ‘meier’ (voorheen honderd gulden, nu honderd euro) op inzetten. Nu wed ik niet met vreemden, maar omdat ik daarnaast ook graag mijn gelijk haal, en ik minstens net zo zeker was van mijn zaak, ging ik akkoord met zijn voorstel een weddenschap af te sluiten.
Je kunt je zijn beteuterde gezicht voorstellen toen zijn collega hem zijn smartphone met de juiste datum voor de neus hield. ‘Een man is zijn woord’, verhaspelde hij van de zenuwen. ‘Kom morgen maar terug, dan neem ik het mee,’ voegde hij daar grootmoedig aan toe, waarmee hij mij voor een dilemma stelde. Een koukleumende koopman zijn zuurverdiende centjes afhandig maken, dat doet een fatsoenlijk mens immers niet. Aan de andere kant, als ik had verloren, had ik kunnen gaan pinnen, om te voorkomen dat ik ter plekke gestenigd zou worden (‘geaardappeld’ in dit geval).
Te nieuwsgierig om thuis te blijven (Zou hij er staan? Zou hij het bij zich hebben?) ben ik de volgende dag teruggegaan. De beste man trok direct twee flappen van vijftig – die marktlui in de goede oude guldentijd ‘brammetjes’ noemden – waarop ik hem een minder onsympathieke afhandeling voorstelde: ik zou exact een week later terugkomen, op de dag dat ik toevallig verjaarde en hij zou dan een cadeautje voor me meenemen. Geestdriftig ging hij akkoord.
Een goede zet, want ik heb een week lang voorpret gehad en me verheugd op een gruwelijk beeldje, pluche monster of oerlelijke oorbellen. Op De Dag toog ik vol verwachting naar de markt. Ik kreeg een grom en een verfrommeld tasje toegeworpen, met daarin… een heuse fles parfum van Chanel! Hij kon het niet laten er nog even bij te mompelen: ‘Ik heb een kennis in die handel.’ De geur: Chance. Geld stinkt dan misschien niet, maar dit ruikt nog veel lekkerder! En zeer waarschijnlijk heeft hij zelf geen flauw benul hoe toepasselijk zijn cadeau is…
