Mijn dochter van negen begon gisteren alweer in groep zes. Voor een vroege screenager spreekt ze best redelijk Nederlands. Ze zegt nooit ‘zeg maar’, maakt hele zinnen en gebruikt weinig Engelse woorden. Vroeger maakte ze grappige verbasteringen zoals pasgetti (spaghetti), tekking (ketting) en kaasboom (kerstboom). Eén van die verbasteringen is nogal hardnekkig. Hoe vaak ik haar ook verbeter, ze blijft vragen om ‘joun tas’ of ‘joun handdoek’. Maar ach, het kind is negen, dat komt vast wel goed. Erger is dat ik ook jongvolwassenen steeds vaker joun hoor bezigen. Nóg erger (ik zou bijna schrijven: ergerder) is dat ik afgelopen week twee keer een e-mail ontving van (verschillende) communicatiemedewerkers waarin ze jou schreven waar ze jouw bedoelden: ’tijdens jou vakantie’ en ‘ik hoor graag jou mening daarover’. Even googelen leert dat er veel geworsteld wordt met de vraag wanneer het jou of jouw moet zijn. Verwarring over hen of hun, als of dan; dat snap ik. Maar in dit geval is de keus eenvoudig: jouw is een bezittelijk voornaamwoord, jou een persoonlijk voornaamwoord. Als je dan toch nog twijfelt, adviseer ik joun te gebruiken.
0 reacties… reageer
