Misschien is het het sombere weer, maar vandaag kwam het woord zelfkant in mijn wattige hoofd bovendrijven. Een mooi woord, dat helaas nog maar weinig wordt gebruikt. Letterlijk betekent het: ‘de buitenkant van weefsel’. De figuurlijke betekenis is: ‘buitenrand, grensgebied’. Zoals in: ‘lieden van de zelfkant der maatschappij’, waarmee schorremorrie wordt aangeduid – nog zo’n prachtig, vergeten woord.
Mijn dochter (8), godzijdank gezegend met een goed taalgevoel, bedacht toen ze vier was de plaatsaanduiding hierkant. Als in: ‘Onze auto staat aan de hierkant.’ Daarkant komt vanzelfsprekend in haar vocabulaire ook voor. Ik stem vóór opname in het woordenboek.
